یک خاطره خوش با اهل بیت علیه السلام

«یک حادثه خوب»
 باید به نحوی عمل کنیم که با دیدن چیزی و خاطره ای ، پیوند با اهل بیت (علیهم السلام) مطرح شود، جشن گرفتن و شیرینی و عیدی دادنها ، وجشن تکلیف گرفتن واعطای مدال و اهدای جوایز و تشویق ها اگر در روز تولد امام  معصوم علیه السلام باشد، خواه ناخواه تأثیر غیر مستقیم دارد.
شبهای تولد یا روزهای میلاد ائمه ، در خانه ها و مدرسه های ما باید یک حادثه خوب یا خاطره خوش پیش آوریم. مثلاً با یک جعبه شیرینی به خانه رفتن ، یا شب تولدامام هادی علیه السلام بایک جعبه شیرینی در دفتر مدرسه گذاشتن به همین مناسبتها،  سبب می شود که از یاد نرود.
«ایجاد فضای روحی و معنوی»
پدید آوردن صحنه ها و فضاهایی که به تدریج حس درونی را بیدار وجذب کند . مثلاً اردوها و دیدارهای از حرمها، زیارتگاهها ، مجالس دینی ، دعا، توسل وعزاداری ،محکم کننده این رشته و رابطه است. این همه اردوهای سیاحتی و زیارتی تشکیل می شود و دانش آموزان مثلاً به قم، شیراز، مشهد، جمکران و امثال آنها می روند ، تنها تماشای ساختمان، در و دیوار وگنبد نباشد، همراه این دیدارها، تغذیه فکری و روحی شوند ومطلب یاد بگیرند و الگو بپذیرند و عشقها و علاقه هایشان را به این خاندان، پیوند بزنند. دیدار با شخصیت هایی که تأثیر گذارند درصورت امکان حتماً در برنامه این سفرها و اردوها قرار بگیرند . شرکت درمجالس نیزهمین طور است .
«یک هشدار»
با همه اهمیّتی که برای محبت اهل بیت علیهم السلام و ایجاد آن در دل ها قائلیم،باید ازیکسونگری هم پرهیز داشت و پرهیزشان داد. یعنی آمیختن « محبت » به « عمل» کار اصلی ماست تا صرف محبت و عشق به اهل بیت علیهم السلام (منهای عمل، تقوا و تبعیت ) غرور برای محبان نیاورد. امام صادق علیه السلام فرموده است : «تعصی الا له و انت تظهر حبه هذا محال فی الفعال بدیع لو کان حبک صادقاً لا طعته ان المحب لمن یجب مطیع.»« خدا را نافرمانی می کنی ، درحالی که اظهار عشق و محبت نسبت به خداوند داری ، این محال است و درکارها چیز شگفتی است ». اگر محبت تو صادقانه بود ، از او اطاعت می کردی، چرا که دوستدار ، نسبت به کسی که دوستش می دارد ، مطیع و فرمانبردار است». اظهار دوستی با خدا باید همراه با تبعیت و اطاعت باشد نه معصیت ، چون حب صادقانه به اطاعت محبانه منجر می شود. ادعای دوستی با اهل بیت ولی اهل گناه و آلودگی بودن ، نوعی تناقض است. باید تفهیم کرد که هر چند دین ، « دین حب و محبت » است ولی محبتی ، صادقانه است که به همرنگی و هماهنگی کشیده شود. هم چنان که دو نفر وقتی به هم محبت دارند، به خاطر همین محبت ، می کوشند مثل هم باشند و از رنجاندن و مخالفت دیگری ، پرهیز کنند.
حدیثی از امام رضاعلیه السلام گویای همین نکته است که نبایدبه اتکای دوستی اهل بیت علیهم السلام، « عمل صالح» را رها کرد وگفت که :« علی داریم : چه غم داریم؟» و امثال اینها:
« لا تدعوا العمل الصالح و الاجتهاد فی العبادة اتکالاً علی حب آل محمد و لا تدعوا حب آل محمد و التسلیم لامرهم اتکالاً علی العبادة، فانّه لا یقبل احدهما درن الآخر.»
« نه عمل صالح و تلاشی در عبادت را به اتکای محبت اهل بیت علیهم السلام، رها کنید و نه محبت و دوستی اهل بیت علیهم السلام و تسلیم آنان بودن را به اتکای عبادت ، چرا که هیچ کدام بدون دیگری پذیرفته نیست.» آری...... آمیختن « محبت اهل بیت علیهم السلام» به « عمل صالح و بندگی».