تنها پل دل و آسمان

اما يكبار از همين ماهي‌ها شنيدم آفتي به جان دل افتاده است كه مي‌تواند چشمه‌هاي اشك را در چشم به هم زدني خشك كند. يكبار كه دلم تنها كنار اين بنفشه‌ها نشسته بود فكر كردم چقدر تنهايم...
چقدر ناپيدا و بي‌رنگ... اشكهايم كه روانه شد دانه دانه ماهي‌هاي بي‌تاب و كوچك از چشم‌هايم بيرون پريدند و از اتفاقي، خبرم كردند. گفتند چشمه‌ام دارد خالي مي‌شود و ماهي‌هاي دلم آنقدر كم شدند كه شايد ديگر اشكي نداشته باشم ... دلم لرزيد، يكي از ماهي‌هاي كوچك بلند فرياد زد فقط براي يك چيز چشمه‌ات هميشه ماهي خواهد داشت و چشم‌هايت هميشه اشك... براي غمي كه قرار است تو را يك ماهيِ عشق نور بكند... براي يك غم آسماني، براي دوري، تنها براي دوري،‌ ماهي‌هاي دلت را خرج كن تا نزديك شوي. آفتي به جان ماهي‌ها افتاده به نام غفلت و خواب. به نام فراموشي و غم، غمي كه از جنس واقعيِ غم نيست. شب‌ها، شب‌ها كه ماه به ديدن آسمان مي‌آيد، بلند شود و آبي سجاده‌ات را پهن كن آنوقت براي ماهي‌هاي دلت بيداري و نور بخواه، بيدار مي‌شوند و آهسته آهسته از زلال چشم‌هايت بيرون مي‌پرند، دانه دانه، بغلشان كن، ذكري بگو تا دانه‌هاي تسبيحت شوند و دعا كن كه بي‌شك نماني. بهشت هر قطره‌ي اين اشك‌هاست و تو بايد دانه دانه، دانه دانه، اين قطره‌ها را به هم وصل كني تا ريسمان بازگشت شود. اشك هيچ‌وقت بد نيست به شرط آنكه براي وصل شدن باشد. براي كسي كه دلت براي او تنگ دست براي دوري، اشك تنها يادگار تو از بهشت است تنها هديه‌اي ماندگار خدا به تو كه بايد فقط براي خودش خرجش كني. اشك تنها پل دل و آسمان است...
 
متين السادات عرب زاده