معجزه عشق ای حبیب من! رَبِّ اشرح لی صدری وَ یَسِّرلی اَمری وَ احلل عُقدةً مِن لِسانی یَفقَهوا قَولی خدایا می خواهم به اذن تو و با نگاه و کلام تو از سفری مقدس وسرزمینی که کرب و البلایش نامند بگویم ،اآیا ذنم می دهی ؟وحال از کلام خودت می گویم وعشق بازی ات با بندگانت آن گاه که من بخواهم بنده ای را زیارت کنم و او تا عرش نزد من به ملاقات بیاید، دل او را هوایی کوی یارم می کنم ، همان که ذبح عظیمش خواندم همان که نام مقدسش حسین است . او که از روز الست با من پیمان بست ، که تا آخرین قطره ی خون و ذره ی هستی اش را فدایم کند ، وبرای همین ملقب به ثارالله شد . خدایا نمیدانم تو با این دل چه کرده ای که وقتی بیقرارکوی یارت می شود دیگر طاقتش تاب ، تو گویی یار نیز دلتنگ او شده و دعوت نامه اش را امضاء کرده است و حالا عاشق و بیقرار، لحظه به لحظه با حضور و نشانه هایی که برایش می فرستی ، می داند که بالاخره راهی شده است و دیدار یار نزدیک است. لحظه ها به کندی می گذرد و ضربان…